چهارشنبه ، سوم خرداد در 14 سال پیش ، یک فینال تمام اسپانیایی دیگر برگزار شد . 50 هزار اسپانیایی از طریق زمینی و هوایی به پاریس رفتند . شهری که 1100 کیلومتر تا مادرید و 1200 کیلومتر تا والنسیا فاصله داشت . رئال 17036 بلیط به هوادارانش اغطا کرد .
آن سال دپورتیوو با 69 امتیاز قهرمان لالیگا شد . رئال در لیگ پنجم شد و والنسیا سوم . رئال در نیمه نهایی با غلبه بر بایرن در المپیک مونیخ به فینال رسیده بود . والنسیا نیز با پیروزی 4-1 در مستایا به بارسلونا غلبه کرد .
رئال در پاریس با هفت جام اروپایی و ده فینال حاضر شد . تیمی با تجربه . البته آن روزها شرایط تیم خوب نبود . والنسیا اما اولین فینالش را تجربه می کرد . ردوندو و ایکر 19 ساله به همراه کاپیتان هیرو در ان میدان به میدان رفتند . والنسیا با مندیتا ، کیلی گونزالس و آنگولو تیم پر ستاره ای بود .
دل بوسکه که پنج ماه قبلش جای توشاک را گرفته بود ، جنگ تاکتیکی را از هکتور کوپر آرژانتینی برد . والنسیا با اتسرس بازی کرد . در دقیقه 38 میشل سالگادو از سمت راست سانتر کرد تا فرناندو مورینتس ضربه سر بزند . در نیمه دوم مک مانامان از اشتباه یوکیچ استفاده کرد تا گل بعدی را بزند . در دقیقه 74 با پاس بلند ساویو این رائول بود که با یک استارت 50 متری ، کانیزارس را دریبل کرد تا در آغوش سانچیس ، دل بوسکه و هیرو آرام بگیرد .
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !